♥♥7 AYLIĞIM♥♥

   

  Artık adet edindim sanırım bu geç yazmaları. Bir türlü fırsat bulup yada yaratıp vaktinde yazamıyorum. Neyse uzun lafın kısası bir an önce başlayayım yoksa bugunde yazamayabilirim çünkü her an uyanabilir bal kız :)

     En zor geçen aydı benim için diyebilirim uykusuz, yorgun geceler... Ben uyuttum yatağına yatırdım İpek hanım uyandı .Bu süreç geceleri kaç kere tekrarlandı sayamadım bile.Sebebini çıkamayan dişlere bağlıyorum ve sabırsızlıkla çıkmalarını bekliyorum.

     Bu ay kilomuz 7.900 gr. boyumuz 69 cm. Artık kilo alımlarımız azalıcakmış. Aylık 200-400 gr kilo alınması normalmiş.Ayrıca her hangi bir sağlık sorunumuz yoksa kontrollere iki ayda bir gitmemiz yeterliymiş.Ek gıdalara aynen devam artık haftada 1 kezde listemize balık eklendi.Ama bu ay çok yorulduğum için arada ek gıdalara mola verdim ve sadece emzirdim veya takviye mama verdim. Bu arada laf aramızda  sürekli taze ve ayrı yemek hazırlamak biraz yorucu geldi bana.Geçen kahvaltı sofrasındayız annanesinde biz dalmışış kendimiz yiyoruz ve İpek e vermiyoruz. Bu başladı ağlamaklı bir ses tonuyla 'mam mam' diye bize söylenmeye.Yani kızım ilk ne ' ANNE' dedi nede ' BABA' ilk ' MAMA' dedi :))) Keyfi yerindeyse şarkılara eşlik ediyor çığlıklar atıyor. Stres atmak için anne kız evde bağırıyoruz beraber.

     Artık iyice hareketlendik dönerek istediği yere gitmeye başladı hanfendi. Odada tek bırakmaya korkar oldum.Öyle ki bazen elinde babasının terliğini yerken bazende kanepenin altına girmiş çıkmaya çabalarken buluyorum kendilerini. Oyun oynamak, sürekli etrafı incelemek, ne bulursa önce agzına götürmek konusunda çok becerikli. Öyleki daha eline alır almaz nesneyi hemen dil dışarda hazır bekliyor tadına bakmak için. Tabi sürekli yanında olmamı onunla ilgilenmemi istiyor öyleki odadan çıktığım an hemen başlıyor ağlamaya. Ayrıca elindekini alırsam öyle ağlıyor kendini geriye atıyor  ve resmen tepiniyor.Bazen geri vermek bile zorunda kalıyorum. Kısacası istediğini yaptırmak için ağlamasını biliyor sanki. Ayrıca kime gitmek isterse ona gitmek izin uzanmasını öğrendi. Öyle şeker oluyor ki kollarını açıp uzanması resmen içimin yağları eriyor :))

      Her kız çocuğu gibi babasına aşık benim kızımda. Babamız eve gelince ona bir naz bir cilve kucağına alsın diye nasıl çırpınıyor gülücükler atıyor. Kucağına almadan odadan çıkarsa arkasından ağlıyor. Sabahtan akşama akşamdan sabaha kadar ben bakıyorum ama bana öyle sevgi gösterilerinde bulunmuyor. Laf aramızda fena bozuluyorum hani ;) Yabancılama huyumuz azalsada bitmedi henüz.Biri bize gelsin yada biz birilerine gidelim çok huysuzlaşıyor sürekli bi ağlama söylenme hali hiç durmuyor. Tabi bu durum çok yorucu oluyor benim için.

     Kısacası bu ay biraz yorucuydu. Ama herşeye rağmen keyifli. Bir gülüşü bir bakışı bütün yorgunluğumu alıyor beni mest ediyor. İpek hızla büyüyor ve ben bu hıza yetişememekten korkuyoyorum. Şimdiden geçen günleri özlüyor... Gelecek günleri merakla bekliyorum...

Şimdilik hoşçakalın...