16 aylık kızım için aldığım ücretsiz iznimi sonlandırarak işime geri döndüm.Tam tamına 3 aydır çalışan anneyim. Evet döndüm dönmesine gelin birde bana sorun meğer ne çok alışmışım ben çalışmamaya, evde kızımla vakit geçirmeye, komşuculuk oynamaya, kafama göre takılmaya... Şimdi hiçbir şeye yetişemeyen, zamanın hızına ayak uydurmaya çalışan ama ayak uyduramayan, en çok kızını özleyen, hiç dinlenemeyen bir hal içindeyim. Kısacası durumum vahim. İpek hanımın durumu nasıl diye sorarsanız o benden beter :)) Sabah 07.15 de babasıyla evden çıkıp ananesinin yolunu tutan akşam 19.00 da eve gelen. Annesini çok özleyen bu sebepten dolayı çok mızmız bir hal içinde olan sürekli anne anne diye bir dakika beni oturtmayan 19 aylık bir kuzu oldu kendileri:)))
Kısacası çalışan anne olmak yada olmamak arasında MERHABA demek istedim herkese...
Allah yardımcınız olsun canım...Bence şanslısın üzülme sakın. Ben Bora'yı 3,5 aylıkken bırakıp çalışmaya başladım belki çok küçük olduğundan hissetmedi sürekli uyuduğu için, hiç ağlamadı, mızmızlanmadı ama annesi üzüldü ondan erken ayrıldığı için :(
YanıtlaSilTeşekkürler canım:) Sana göre daha şanslıymışım gerçekten senin durumun daha zormuş ;) ama zaman hızlı geçiyor bak Bora kuşu 2 yaşında oldu bile :))
YanıtlaSilsevgiler...
Bu hiç bitmeyecek yani son bulmayacak.Okula başlayacaklar sen çalışıyorsun,doğum günleri sen çalışıyorsun,büyüyecekler bir ton engelle karşılaşacaklar sen çalışıyorsun :) alışmalısın özlem'in bitmeyecek ama özlemeye alışacaksın :) bu arada yeni takipçinim banada beklerim :)
YanıtlaSilhoş geldiniz :)
SilNede güzel anlatmışsınız kısa ve öz :) Maalesef özlemeye alışmak zorundayız değil mi???
Sevgiler...
Malesef kural bu bazı kuralları uymalıyız zorda olsa :/
Silmaalesef :)
Sil